کلامی با شما دانشجوی امروز و فرزانه فردا

فرزندانم؛

نام شما، یادآور سال‏هایى است که در عرصه علم، هم بال با رنگین‏ کمان رقصان نور، بال گشودید و چه زیبا در مسیر رهایى پرواز کردید و مکتب ‏خانه ذهن روشن خویش را با چراغ روشن شهادت آذین بستید.

 آن روزها که زنگ‏ها همه زنگ قرآن بودند و عرصه جولان کبوتران، وقتى جدول‏هاى خیابان نشانى میدان پیروزى را با ردّ خون شما نشان می ‏دادند، دست‏هاى معترض مردمى را تا تسخیر لانه سیاه جغدان بیگانه یارى کردید. آن سوتر از حافظه تمام ابرها، پر از ترنم باران بودید و دانستید و آموختید که نشستن دور از خطر، ننگ است.

 شما یار دبستانى انقلابى بودید که رهروان آن با پنجه خونین، عهدنامه وفا را امضا کردند

امروز روز توست « دانشجو » :                                             در تاریک خانه‏ های میهن، فانوس دانایی بیاویز

.