اللّهمّ إنّک قلْت فی کتابک الْمنْزل شهْر رمضان الّذی أنْزل فیه الْقرْآن و هذا شهْر رمضان و قدْ تصرّم فأسْألک بوجْهک الْکریم و کلماتک التّامّة إنْ کان بقی علیّ ذنْبٌ لمْ تغْفرْه لی أوْ ترید أنْ تعذّبنی علیْه أوْ تقایسنی به أنْ لا یطْلع فجْر هذه اللّیْلة أوْ یتصرّم هذا الشّهْر إلا و قدْ غفرْته لی یا أرْحم الرّاحمین اللّهمّ لک الْحمْد بمحامدک کلّها أوّلها و آخرها ما قلْت لنفْسک منْها و ما قال الْخلائق الْحامدون الْمجْتهدون الْمعْدودون [الْمعدّدون‏] الْموفّرون [الْمؤْثرون‏] ذکْرک و الشّکْر لک الّذین أعنْتهمْ على أداء حقّک منْ أصْناف خلْقک من الْملائکة الْمقرّبین و النّبیّین و الْمرْسلین و أصْناف النّاطقین و الْمسبّحین لک منْ جمیع الْعالمین،



خدایا تو در کتاب فرو فرستاده‏ ات فرمود:«ماه رمضان که در آن قرآن نازل شده»،و این است‏ ماه رمضان که گذشت،به جلوه کریمت،و کلمات کاملت،از تو مى‏ خواهم،اگر بر من گناهى‏ باقى مانده،که نیامرزیده ‏اى،یا مى ‏خواهى بر آن عذابم کنى،یا به آن مرا بسنجى،اینکه سپیده امشب طلوع نکند،یا این ماه بگذرد، مگر اینکه آن گناه را از من آمرزیده باشى،اى مهربان‏ترین مهربانان،خدایا تو را ستایش به همه ستایشهایت آغاز و انجام آن،چه آن ستایشهایى که براى خود گفتى،و چه آنچه آفریدگان ستایش‏ کننده و کوشنده و شمارنده‏ و فراوان بجا آورنده ذکر و سپاست گفته‏ اند،آنان‏که بر اداى حقّت،یارى ‏شان نمودى،از گروههاى‏ آفریدگانت:از فرشتگان مقرّب،و پیامبران،و رسولان،و طبقات گویندگان،و تسبیح‏ کنندگان‏ حضرتت،از همه جهانیان.

على أنّک بلّغْتنا شهْر رمضان و علیْنا منْ نعمک و عنْدنا منْ قسمک و إحْسانک و تظاهر امْتنانک فبذلک لک منْتهى الْحمْد الْخالد الدّائم الرّاکد الْمخلّد السّرْمد الّذی لا ینْفد طول الْأبد جلّ ثناؤک أعنْتنا علیْه حتّى قضیْت عنّا صیامه و قیامه منْ صلاةٍ و ما کان منّا فیه منْ برٍّ أوْ شکْرٍ أوْ ذکْرٍ اللّهمّ فتقبّلْه منّا بأحْسن قبولک و تجاوزک و عفْوک و صفْحک و غفْرانک و حقیقة رضْوانک حتّى تظفّرنا [تظْفرنا] فیه بکلّ خیْرٍ مطْلوبٍ و جزیل عطاءٍ موْهوبٍ و توقینا فیه منْ کلّ مرْهوبٍ أوْ بلاءٍ مجْلوبٍ أوْ ذنْبٍ مکْسوبٍ.



آرى ستایش مى‏ کنم بر اینکه ما را به ماه رمضان رساندى،و حال آنکه نعمتهایت بر عهده ما بود، و بهره‏ ها و احسانت،و نیکیهاى پى ‏درپى ‏ات پیش ما بود،به این خاطر تنها براى تو است آخرین حدّ ستایش،ستایشى جاودان،همواره،پایدار، همیشگى،بى‏ نهایت،تا در ابدیت پایانى نداشته باشد،بزرگ است ثنایت،ما را بر انجام تکالیف ماه رمضان یارى‏ دادى تا از ما روزه و به پا داشتن نمازش را گذراندى،و نیز آنچه از ما در آن انجام گرفته،از کار نیک و سپاس و ذکر،خدایا آن را از ما به نیکوترین پذیرش،و گذشت و عفو و چشم‏ پوشى و آمرزش و خشنودى ‏ات بپذیر،تا جایى که ما را در این ماه،به هر خیر خواسته و شایان عطاى بخشیده شده برسانى،و از هر امر هراسناک و بلاى فرود آمده و گناه پیشه‏ شده نگاه دارى.

اللّهمّ إنّی أسْألک بعظیم ما سألک به أحدٌ منْ خلْقک منْ کریم أسْمائک و جمیل ثنائک و خاصّة دعائک أنْ تصلّی على محمّدٍ و آل محمّدٍ و أنْ تجْعل شهْرنا هذا أعْظم شهْر رمضان مرّ علیْنا منْذ أنْزلْتنا إلى الدّنْیا برکةً فی عصْمة دینی و خلاص نفْسی و قضاء حوائجی و تشفّعنی فی مسائلی و تمام النّعْمة علیّ و صرْف السّوء عنّی و لباس الْعافیة لی فیه و أنْ تجْعلنی برحْمتک ممّنْ خرْت [خرْت‏] [ادّخرْت‏] له لیْلة الْقدْر و جعلْتها له خیْرا منْ ألْف شهْرٍ فی أعْظم الْأجْر و کرائم الذّخْر و حسْن الشّکْر و طول الْعمْر و دوام الْیسْر اللّهمّ و أسْألک برحْمتک و طوْلک و عفْوک و نعْمائک و جلالک و قدیم إحْسانک و امْتنانک أنْ لا تجْعله آخر الْعهْد منّا لشهْر رمضان حتّى تبلّغناه منْ قابلٍ على أحْسن حالٍ ،



خدایا از تو مى ‏خواهم،به حق بزرگترین چیزى که یکى از آفریدگانت از تو خواست،از نامهاى‏ گرامى ‏ات،و ثناى زیبایت،و دعاى خاصت،که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى،و این ماه را بزرگترین ماه‏ رمضانى قرار دهى که بر ما گذشته،از زمانى‏ که ما را به دنیا آوردى تاکنون از جهت برکت در حفظ دینم،و رهایى‏ جانم،و برآمدن حاجتم،و اینکه شفاعتم را در خواسته ‏هایم بپذیرى،و در کامل کردن نعمتت بر من،و برگرداندن پیش‏آمد بد از من‏ و پوشاندن لباس عافیت به من،و مرا به رحمتت از کسانى قرار دهى،که شب قدر را براى آنان اختیار نمودى،و آن شب را براى آنها بهتر از هزار ماه قرار دادى،در بزرگترین پاداش،و اندوخته‏ هاى با ارزش،و نیکى شکر،و درازى عمر، و پایندگى آسایش،خدایا و از تو مى‏ خواهم به رحمت و بخشش و گذشتت،و نعمتها و جلالت،و دیرینه احسان و عطایت،اینکه آن را آخرین بهره از ماه رمضان قرار ندهى،تا ما در سال آینده‏ به آن برسانى،آن هم بر پایه بهترین حال،

و تعرّفنی هلاله مع النّاظرین إلیْه و الْمعْترفین [و الْمتعرّفین‏] له فی أعْفى عافیتک و أنْعم نعْمتک و أوْسع رحْمتک و أجْزل قسمک یا ربّی الّذی لیْس لی ربٌّ غیْره لا یکون هذا الْوداع منّی له وداع فناءٍ و لا آخر الْعهْد منّی للقاءٍ حتّى ترینیه منْ قابلٍ فی أوْسع النّعم و أفْضل الرّجاء و أنا لک على أحْسن الْوفاء إنّک سمیع الدّعاء اللّهمّ اسْمعْ دعائی و ارْحمْ تضرّعی و تذلّلی لک و اسْتکانتی و توکّلی علیْک و أنا لک مسلّمٌ لا أرْجو نجاحا و لا معافاةً و لا تشْریفا و لا تبْلیغا إلا بک و منْک و امْننْ علیّ جلّ ثناؤک و تقدّستْ أسْماؤک بتبْلیغی شهْر رمضان و أنا معافًى منْ کلّ مکْروهٍ و محْذورٍ و منْ جمیع الْبوائق الْحمْد للّه الّذی أعاننا على صیام هذا الشّهْر و قیامه حتّى بلّغنی آخر لیْلةٍ منْه.



و هلال ماهش را همراه بینندگان به سوى آن و اعتراف ‏کنندگان به آن به من بشناسانى‏ در کامل‏ترین عافیتت،و خوب‏ترین نعمتت،و گسترده‏ ترین رحمتت،و برجسته ‏ترین نصیب هایت،اى پروردگارم،که برایم پروردگارى‏ غیر او نیست،این وداع نسبت به ماه رمضان وداع فنا و آخرین بهره من از دیدار نباشد، تا آن را در سال آینده به من بنمایانى،در فراخ ترین نعمتها،و برترین امیدها،درحالى‏ که من براى تو بر پایه بهترین وفادارى‏ باشم،به درستى که تو شنواى دعایى.خدایا دعایم را بشنو،و به زارى و خوارى و درماندگى،و توکّلم بر خویش‏ رحم کن،من تسلیم توام،امید به موفقیت و سلامت کامل و شرافت و رسیدن به جایگاه رفیع،جز به تو و از جانب تو ندارم،بر من منّت بنه،اى که ثنایت بزرگ،و نام هایت مقدّس است،به رساندنم به ماه رمضان،و درحالى‏ که از هر ناخوشایند و محذورى،و از همه ناگواری ها سالم باشم،ستایش خداى را که بر روزه این‏ ماه،و بپادارى عبادتش ما را یارى نمود تا مرا به آخرین شب آن رساند.